یک هفته بعد از اینکه حاج عبدالله با پسر بهایی در افتاد و او را تهدید به مرگ کرد. داستان را با سید غلام آخوند محله در میان گذاشت. او هم بهش گفت که پاسخش را بزودی خواهد داد. اما بعد از گذشت چند هفته جوابی دریافت نکرد.
حاجی یک روز آنهم بطور اتفاقی از یکی از مشتریانش شنید یک یهودی که پس از سالها به ایران برگشت مغازه آنسوی خیابان را که صاحبش مرده بود خریده است و مشغول سر و سامان دادن و نو و نوار کردنش میباشد. تا اسم یهودی به گوشش خورد، چشمانش کلاپیسه شد و از خشم آتش گرفت. کلاهش را با عصبانیت از سر بر داشت و زد محکم بر زمین و گفت:
- حروم زاده ام که بذارم اون یهودی قرمساق روبروی بقالی ام مغازه بزنه.
کرکره مغازه اش را کشید پایین. از جیبش دستمالی چرکین در آورد و فینی کرد سپس یکراست رفت به سمت و سوی خانه سید غلام. چند بار در زد و منتظر شد اما کسی در را باز نمی کرد. باز هم دستش را روی دکمه فشار داد. بالاخره دختری که روی خود را با چادر سیاه و مقنعه پوشانده بود در را باز کرد. حاج عبدالله در حالی که تسبیح میزد و آیة الكرسی تلاوت میکرد پرسید:
- سید تشریف دارن.
